Ik keek naar een stralende gezinsfoto van ons.
Door die foto moet ik denken aan ouders die ik gisteren sprak. Meerdere ouders.
Ik zag een moeder helemaal instorten tijdens de sessie met haar twee kids.
Ze waren onstuimig, lekker druk, hadden lol. Wat extra fijn was omdat ze kwamen vanwege ontzettend veel ruzies.
‘Heb je nog tips voor mij?’ vroeg ze met tranen in haar ogen terwijl ze haar vingers in haar oren propte.

Begin avond kwam een vader. Terwijl hij over zijn gezin vertelde, liep zijn energie 100% de deur uit.
‘Wat kan ik doen?’ Hij voelde zich totaal overvraagd en overprikkeld.
Beide ouders zijn net als ik hoogbegaafd en hoogsensitief.
Waarom sta ik lachend op mijn gezinsfoto en staat hun het huilen nader dan het lachen?
Ook zij willen plezier hebben met hun kids.
Nu echter tellen ze de minuten af totdat ze eindelijk in bed liggen en voelen zich daarna schuldig.

Het verschil tussen ons is dit: ZELFZORG.
Ik zorg voor mezelf.
Ben gestopt met alleen maar geven.
Ik neem tijd, geld en energie op om aan mezelf te besteden.
I matter.

Zonder energie, zonder goede daden die ik voor mezelf verricht, kan ik niets aan anderen geven.
Wil ik niets aan anderen geven.
Ik neem het ze dan zelfs kwalijk dat ze me om iets vragen.

De ouders van gisteren werken en hard ook. Na werk komen ze thuis en moet er direct gekookt, opgeruimd, ruzies beslecht, huis aan kant, oh god, wil mijn partner NU ook nog aandacht etc. gebeuren.

Op je tandvlees thuiskomen en dan van jezelf verwachten dat je de leuke, ontspannen vader voor je kids kunt zijn die al spelletjes spelend, relaxt het bedritueel begeleidt. Tja…
😁 Keep dreaming.

Je hebt recht op rust. Tijdens je werkdag, in de avond, op een weekend dag.
Je hebt oplaad tijd nodig. Negeer dat niet.

Verdeel je energie beter. Start vroeger op je dag met alleen tijd. Geef grenzen aan.
Zorg dat je einde middag/begin avond nog een moment voor jezelf neemt, wat er ook gebeurt.
Daarna kun je geven. Plezier hebben en genieten.
Resultaat: meer blije gezinsfoto’s dan je dacht te kunnen krijgen.